υδρομ(ε)ίκτης

ὁ, Μ

1. αυτός που αναμιγνύει κρασί με νερό, που νερώνει το κρασί

2. συνεκδ. αυτός που εξαπατά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο)-* + μ(ε)ίκτης (< μ(ε)ίγνυμι), πρβλ. αιμο-μείκτης].